സന്ധ്യക്ക് പ്രേയസീ..
കനിവേറും വിഷാദമായ്
നീയുള്ളില്‍ നിറയുന്നുവല്ലോ..!
എല്ലാം മറക്കാം.. ഓര്‍ക്കാതിരിക്കാം
സന്ധ്യക്ക് വീണ്ടും
കിനിയുന്നു രക്തം
ഒന്നാകാനായി മനമതില്‍ ലാളിച്ചു
മൗന പ്രണയമായ് അകതാരില്‍ പുഷ്പിച്ചു
വാക്കു കേള്‍ക്കുബോള്‍
കനവുകള്‍ പൂക്കുന്നു
ഭീരുവായൊന്നും പറയാതിരുന്നിട്ട്
മൊഹസഞ്ചിയില്‍ സൂക്ഷിച്ച നിനവുകള്‍
ഉണ്മകുറയാതെ നെഞ്ചകമേറ്റി ഞാന്‍
പ്രണയമൊക്കെയും ദിവാസ്വപ്നമായ്
മോഹനരൂപത്തെ പുണര്‍ന്നിരുന്നു
സന്തോഷമെല്ലാം കാമമായ്
അനുധാവനം ചെയ്തിരുന്നു..!
ആശയെ ത്യജിക്കുമെന്നോര്‍ത്തോ..
വാക്കുകള്‍ പാഴായി
നോവിക്കുമെന്നുള്‍ഭയത്താലോ..
ഭീരുവായൊന്നും പറയാതിരുന്നിട്ട്
മോഹമേ നീയെനിക്കന്യമായി..
skip to main |
skip to sidebar
യൗവ്വനമില്ലാതെ ഞാനെങ്ങനെ വൃദ്ധനായ്..? ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളിലാ ചോദ്യാഗ്നി പടരുന്നു.. എന് താതനോ യയാതിയല്ല! യൗവ്വനം ത്യജിച്ച പുരുവുമല്ല ഞാന്‍.. പിന്നെങ്ങിനെന്നില് ജരയേറിവന്നു ജരയിലിഴയും നരയാണിന്നു ഞാന്‍
No comments:
Post a Comment