ഞങ്ങള്‍ സുഹ്രുത്തുക്കള്‍, അവസാനവണ്ടിയിലെ പതിവുയത്രികര്‍..
അയാള്‍ക്ക് വന്ന്‌ഭവിക്കാം ഹ്രുധദയാഘാതവും,
വൈകിജനിച്ച മകന്‍ തന്‍ ഭാവിയും, ഗുമസ്തപ്പണി നല്‍കിയ-
മൂലക്കുരുവും കേട്ടുക്കേട്ടിപ്പോള്‍ എന്റെതുമായ്..
അയാള്‍ തന്‍ ആവലാതികള്‍ കേള്‍ക്കാനൊരു ചെവിയായ്..
സഹതപിക്കാനൊരു നാവായ്.. ഞാന്‍ യാത്ര തുടരവെ..
ഒരുനാള്‍ എന്നില്‍ പുകയും മൗനം പുറത്തുചാടുന്നു...
ക്ലേശങ്ങളങ്ങനെ വാക്കുകലാവുന്നു..വ്യസനത്താല്‍ ഭ്രന്തായ ഭാര്യയും,
റോഡോരത്ത് നടക്കുബോള്‍ വണ്ടിയിടിച്ച് മരിച്ച മകനും...
അയാളോ മൈത്രിയില്ലാതെ നോക്കീടുന്നു
പിന്നെ നീരസത്തോടെ തിരിഞ്ഞിരിക്കുന്നു, അവസാനവ്ണ്ടിയിലെ
അവസാനയാത്രികര്‍ നേരില്ലാനേരബോക്കായ് ..
ഞങ്ങള്‍ യാത്ര തുടരുന്നു...
---------------
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
വരിക്കള്‍ കൊള്ളാം അക്ഷരതെറ്റ് ശ്രദ്ധിക്കുമല്ലോ..
സ്വാഗതം...:)
Post a Comment