വിശാലമാം കാമ്പസില്‍
നിഴലേകും മരങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍
സ്നേഹമായ് വീശുമിളംകാറ്റില്‍
കാരുണ്യമായ് ഇലകള്‍ പൊഴിയുന്നു
സതീര്‍ത്ഥ്യര്‍ ചെറുകൂട്ടങ്ങളായ്
കളിപറഞ്ഞും ചിരിച്ചും
മനമൊന്നായ് വിഹരിപ്പൂ..
നാളെയുടെ വരദാനങ്ങള്‍
മിണ്ടാപ്രാണികള്‍ക്കായ്
ജീവനുഴിഞ്ഞോര്‍..
കടമ്പകള്‍ കടന്നെത്തുന്നൂ പുതിയവര്‍
എല്ലാം കൗതുകമാമോദം
താമസാലയത്തില്‍; പണക്കൊഴുപ്പില്‍
എല്ലില്‍ വറ്റുകുത്തോര്‍.. പഴയവര്‍
താമസാലയ ഭരണക്കാര്‍
മൃഗയാവിനോദം തുടങ്ങുന്നു
മ്ലേച്ഛമാം രസങ്ങള്‍ പുറത്തെടുത്ത്
വിഷമയമാം പേക്കൂത്തുകളാടീട്ട്
ജീവഭയമുണര്‍ത്തീടുന്നു..
വഴങ്ങാത്തോര്‍ ഭ്രമവിഹല്വരായ്.
ദുര്‍ബലമനസ്കര്‍ ഒടുങ്ങാനൊരുങ്ങുന്നു
കഥയില്ലാത്തോരറിയുന്നൂ..
മുറവിളികള്‍ തുടങ്ങുകയായി
അന്വേഷണത്തിന്നൊടുവില്‍
ഭൂമി പിന്നേയും കറങ്ങുന്നു..
പുഴകടലിലൊടുങ്ങുന്നു..
skip to main |
skip to sidebar
യൗവ്വനമില്ലാതെ ഞാനെങ്ങനെ വൃദ്ധനായ്..? ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളിലാ ചോദ്യാഗ്നി പടരുന്നു.. എന് താതനോ യയാതിയല്ല! യൗവ്വനം ത്യജിച്ച പുരുവുമല്ല ഞാന്.. പിന്നെങ്ങിനെന്നില് ജരയേറിവന്നു ജരയിലിഴയും നരയാണിന്നു ഞാന്
6 comments:
സ്നേഹമായ് വീശുമിളംകാറ്റില്‍
കാരുണ്യമായ് ഇലകള്‍ പൊഴിയുന്നു
nice lines...
നല്ലതിനെന്ന് തുടങ്ങിയ റാഗിങ്ങ് ഇന്ന് മൃഗീയമാകുമ്പോള്‍ എന്ത് ചെയ്യാം...
നല്ല വരികള്‍.
കൊള്ളാം.റാഗിങും, വേര്‍പാടും
Post a Comment